انجیرستانهایی که آب را طلب می کنند

به گزارش نشان نیوز به نقل ازمدبه – بتول صادقی ؛دردل دشت‌های گرم و ساکت، جایی که خاک هنوز عطر تابستان را درجان دارد باغستان‌های انجیر، آنجا که درختان، بی‌هیاهو ایستاده‌اند و هر باغ، راز‌خانه‌ای‌ست از زندگی ساده‌ی مردمانی که هنوز با چاه و جوی و آفتاب، آشتی دارنددرختان با زبان بی‌زبانی‌اشان آب را طلب می کنند اما، فریاد نمی‌زند
به گزارش مدبه ، انجیرستان‌های پلدختر، امروز روایت زخم‌اند؛ زخم بی‌آبی، زخم بی‌توجهی، زخم درختانی که جان دادند، بی آن‌که کسی صدایشان را بشنود
این روزها، انجیرسیاه فقط یک میوه نیست؛ روایت تلخی‌ست از بی‌توجهی، از ویرانی آرام، از رنج زمین و سکوتی که فریاد می‌خواهد
دره‌ها ساکت‌اند… و انجیرستان‌های پلدختر، که روزی بوی شیرین تابستان از آن‌ها برمی‌خاست، حالا بوی خاک سوخته می‌دهند. درختان انجیر سیاه، همان‌ها که سال‌ها زیر آفتاب پلدختر ایستادند ومیوه دادند، امروزخمیده‌اند، پوست تنه‌هاشان ترک خورده، شاخه‌ها خشکیده، و میوه‌ها، یا نیم‌رس مانده‌اند یا برخاک افتاده‌اند، پیش از آن‌که چیده شوند

جوی‌هایی که تا دیروز در رگ‌های زمین می‌دویدند، حالا پر از سکوت‌اند. آب نیست، و بی‌آبی، هر روز بیشتر از روز قبل، ریشه‌ها را از درون می‌سوزاند. باغدار، با دلی گرفته و نگاهی حسرت‌بار، از کنار درختانش رد می‌شود، بی آن‌که دستش باری بچیند یا لبخندی بر چهره‌اش بنشیند دستانش پینه بسته‌اند، اما امیدش ترک برداشته، مثل انجیرهایی که زیرآفتاب پخته‌اند، بی آن‌که کسی برایشان دلی بسوزاند
پلدختر، این روزها تشنه است… نه فقط زمین، که دل مردم، چشم به آسمان دوخته‌اند، اما انگار باران هم راهش را گم کرده
انجیر سیاه، این روزها دیگر آن درخشش شرم‌آلود را ندارد. شاخه‌هایش، از خجالت تشنگی، سر به زیر انداخته‌اند… میوه‌های نیم‌رس، ترک برداشته‌اند پیش از آن‌که لبخند بزنند؛ و برگ‌ها، چون دست‌های بی‌جان، آویزان‌اند بر گردن خشک‌ شده‌ی درخت. باغستان‌ها خاموش‌تر از همیشه‌اند. نه بوی شیرین تابستان می‌آید، نه زمزمه‌ی آب در جوی‌های خاک‌خورده.
بی‌آبی، شیره جانش را گرفته ،شاخه‌ها ترک برداشتند، میوه‌ها پیش از رسیدن بر خاک افتادند و باغ، به سکوتی تلخ فرو رفته است وگرما امانش را بریده است
انجیرسیاه، با پوست مخملی وطعم شیرینش که روزی در گرمای آفتاب می‌درخشید. اما  این روزا  تشنه است . برگ‌هایش زرد  و میوه‌ها پیش از شیرین‌شدن به خاک افتاده  اند و باد داغ، شاخه‌ها را ناله‌کشان تکان می دهد

به گزارش مدبه ،انجیرسیاه، به‌خصوص درمناطق گرم و خشک ایران، گیاهی است که تا حدی به کم‌آبی مقاوم است، اما اگر دوره بی‌آبی طولانی شود،  کمبود آب باعث می‌شود که میوه‌ها نتوانند مواد غذایی کافی دریافت کنند و پیش از رسیدن از شاخه جدا شوند. این پدیده درانجیر سیاه، که پوست ظریف‌تری دارد، شدیدتر رخ می‌دهد

کاهش اندازه و کیفیت میوه، میوه‌ها کوچک‌تر، بافت آن‌ها سفت‌تر و طعمشان کم‌شیرین می‌شود. گاهی رنگ بنفش تیره انجیر سیاه به سمت قهوه‌ای یا بی‌رنگی می‌رود. ترک خوردن و سوختگی پوستی در شرایط بی‌آبی شدید. پوست میوه چروکیده و ترک‌دار می‌شود، که راه ورود قارچ‌ها وآفات است
آسیب به بافت درخت و کاهش عمر اقتصادی بی‌آبی طولانی باعث خشکیدن سرشاخه‌ها و کاهش توان جوانه‌زنی در فصل بعد می‌شود، در نتیجه تولید سال‌های بعد به‌شدت افت می‌کند
حساسیت بیشتر به آفات و بیماری‌ها ضعف درخت ناشی از بی‌آبی، آن را در برابر آفات مثل شته و بیماری‌هایی مثل کپک سیاه یا پوسیدگی ریشه آسیب‌پذیرتر می‌کند