یلدا، جلوه‌ای از شکوه فرهنگ ایران کهن

یادداشت شهناز حق نظری/یکی از ویژگی‌های بارز و ماندگار تاریخ   کهن   ایران زمین ، فرهنگ غنی و متنوع آن  بر مبنای علم‌ و تعقل است که نشان از   هوش و ذکاوت ایرانیان  باستان در طول تاریخ دارد .
اجداد ما  به  پیوندهای خانوادگی و شور و نشاط جامعه توجه ویژه داشتند، از این رو برگزاری جشن های باستانی در راستای تحکیم پیوند اجتماعی و نبوغ فکری و منطقی، هر کدام فلسفه‌ی خاص خود را دارد. 
این تفکر  منشاء بسیاری از دست آوردهای مختلف و نشان از عظمت و شکوه و جلال یک کشور و فرهنگ آن است.
بعداز گذشت هزاران سال، هنوز روزشمار یا تقویم تاریخی ایرانی، پیشرو در علم نجوم و سیر و ثبت تحولات جهان کنونی است. وجود چله های تابستان و زمستان و جشن های ماندگار مهرگان، چهارشنبه سوری،  جشن بزرگ نوروز‌، سیزده بدر و …. زیر بنای فرهنگ ایران کهن و فخر و غرور هر ایرانی در هر نقطه از کره ی خاکی می باشد.
همین فرهنگ درخشان و پر فروغ  ایرانی ماست که  در طول تاریخ، بارها علی‌رغم شکست در جنگ های نظامی، هویت ایرانی را حفظ نموده است.
اسکندر فکر می‌کرد با به آتش کشیدن تخت جمیشد، همه چیز ایران را در آتش کین خود خواهد سوزاند. اما از دل آن امپراطوری عظیم و‌ شکوهمند  جدیدتری  جوانه زد .. اگر چنگیز و تیمور مغول، ایران عزیز ما را همچون برخی کشورهای دیگر در هم نوردیدند، تا فرهنگ مغولی را با زور شمشیر جهانی کنند و از پیکر و سر انسان‌ها مناره ها ساختند،اما  پس از فروکش کردن هیاهوهای جاه طلبانه ،  این فرهنگ بی همتای ایرانی بود که غالب شد و ننگ آن کشتارها را بر چهره‌ی تاریخ ثبت و ماندگار  نمود.
امروز جشن های با شکوه ایرانیان که زیر بنای بسیاری از  روابط  اجتماعی، بر پایه‌ی آن‌ها استوار است مورد غضب دشمنان ایران است.  قرن‌ها تلاش کردند، فرهنگ سازی کاذب نمودند، با توهم و تخیلات، داستان سرایی نمودند تا بتوانند  در مقابل فرهنگ ایرانی قد علم کنند.
اما هر بار که خورشید فرهنگ ایران طلوع می کند آن خرده فرهنگ ها که مدعی روشنایی‌اند  در پرتو نورانی آن رنگ می بازند.
امروز حوزه‌ی امپراطوری فرهنگ  ایران بزرگ، نه محدود به  مرزهای  جغرافیایی و انحصار انسان در چارچوب های زمینی، بلکه وسعت آن در سراسر گیتی بر اساس گرامی داشت آیین کهن باستانی ما از یلدا و چله‌ی زمستان گرفته تا نوروز و چله‌ی تابستان و جشن های مهرگان و… است.  مرزهای جغرافیایی گرچه تعیین کننده‌ی حد و حدود کشورهاست اما مرزهای واقعی، همان فرهنگ جهان شمول و   آیین کهن ماست.